Κριλόφ, Ιβάν Αντρέγεβιτς

(Ivan Andreyevich Krylov, Μόσχα 1769 – 1844). Ρώσος ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και μυθογράφος. Έζησε στην Αγία Πετρούπολη, όπου σταδιοδρόμησε ως λογοτέχνης. Αρχικά έγραψε διηγήματα και σάτιρες και, αργότερα, κωμωδίες και τραγωδίες (συγκεκριμένα έγραψε δύο τραγωδίες, μερικές κωμωδίες, όπως Οι πονηροί, Η λυσσασμένη οικογένεια, κωμικά μελοδράματα και μία ιλαροτραγωδία, παρωδία της αυτοκρατορικής εξουσίας και, ταυτόχρονα, της γλώσσας της κλασικής τραγωδίας). Ωστόσο, τη φήμη του οφείλει κυρίως στους έμμετρους Μύθους, όπου επαναλαμβάνει, με νέο πνεύμα, το κλασικό σχήμα των ιστοριών των ζώων: η χωριάτικη ευθυκρισία και οι μύθοι περί πνευμάτων του ρωσικού φολκλόρ συνδυάζονται με τη σάτιρα των εθνικών χαρακτήρων. Το έργο του αυτό, γραμμένο σε γλώσσα ρεαλιστική και θαρραλέα λαϊκή, κατέλαβε ιδιαίτερη θέση όχι μόνο στη ρωσική αλλά και στην παγκόσμια λογοτεχνία, ενώ μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, μεταξύ των οποίων και η ελληνική. Από άποψη περιεχομένου, οι μύθοι του διακρίνονται σε διδακτικούς, ηθικούς και ιστορικούς. Στα 50 χρόνια της λογοτεχνικής του δράσης τιμήθηκε με πολλαπλές εκδηλώσεις, ενώ απέσπασε την εύνοια της αυτοκρατορικής οικογένειας. Το 1811 έγινε μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Αγίας Πετρούπολης. Ο Κ. γνώρισε την ελληνική γλώσσα, υπήρξε φιλέλληνας, ενώ ονομάστηκε ο Ρώσος Αίσωπος. Αποσπάσματα έργου του έχουν συμπεριληφθεί σε σχολικά διδακτικά βιβλία.